Zapraszamy aby w tym dniu nawiedzić kościół i pomodlić się do Matki Bożej, która pragnie nam nieustannie pomagać i zjednywać Boże łaski.
Tytuł Matki Bożej Nieustającej Pomocy jest związany z XIV-XV w. ikoną Maryi pochodzenia bizantyjskiego (namalowana na desce 54 x 41,5 cm) czczoną w Rzymie w kościele pw. św. Mateusza Apostoła. W 1739 roku kościół św. Mateusza Apostoła przejęli augustianie z Irlandii. W 1798 roku wojska francuskie zdobyły Rzym, wygnały z Rzymu papieża Piusa VI i zniszczyły około 30. kościołów, w tym klasztor augustiańki z kościołem św. Mateusza. Wtedy cudowna ikona została przeniesiona do kościoła św. Euzebiusza. Następnie w 1819 r. zakon augustianie przenieśli się do kościoła Santa Maria in Posterula zabierając ze sobą cudowną ikonę. Umieszczono ją w bocznej kaplicy tego kościoła, ponieważ w ołtarzu głównym znajdował się obraz Matki Bożej Łaskawej. Od tego momentu powoli zapomniano o szerzeniu kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy. 7 lutego 1863 r. słynny jezuita, o. Francesco Blosi SJ, w czasie kazania wspomina o ikonie Matki Bożej Nieustającej Pomocy, znajdującej się w dawnym kościele św. Mateusza Apostoła.
O. Michał Marchi, redemptorysta, darzył tę ikonę szczególnym szacunkiem będąc pod wpływem opowiadań o. Augustyna Orsetti, augustianina ze zburzonego klasztoru. O. Orsetti wielokrotnie wspominał ministrantowi Michałowi Marchiemu o zapomnianej ikonie Matki Bożej, mieszczącej się w bocznej kaplicy. Redemptoryści odnaleźli zapomnianą ikonę i Przełożony Generalny redemptorystów, o. Mikołaj Mauron, zwrócił się do Papieża Piusa IX z prośbą na przeniesienie ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy do ich nowo wybudowanego kościoła. 11 grudnia 1865 roku papież Pius IX, który w dzieciństwie sam często modlił się przed ikoną, udzielił zgody na prośbę o. Maurona wzywając go: „Uczyńcie ją znaną na całym świecie!" W styczniu 1866 r. augustianie w kościele Matki Bożej z Posterula przekazali duchowym synom św. Alfonsa Marii Liguori cudowną ikonę. Rozpoczęło się odnawianie ikony przez polskiego artytę malarza, Leopolda Nowotnego. 6 kwietnia 1866 r. oddano ikonę do kultu publicznego umieszczając ją w głównym ołtarzu kościoła św. Alfonsa Liguori przy ulicy Merulana. 5 maja 1866 przed ikoną modli się papież Pius XI. 23 czerwca 1867 r. nastąpiła uroczysta koronacja Ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy koronami papieskimi przez dziekana Kapituły Watykańskiej. Zaczęły mnożyć się kopie obrazu, które redemptoryści umieszczali w swoich kościołach w wielu krajach, w tym także na ziemiach polskich. Ponad 100 autorów wydało rozmaite opracowania, drukowano w wielomilionowych nakładach święte obrazki, powstały różnojęzyczne periodyki, poświęcone kultowi MB Nieustającej Pomocy. W 1876 r. ustanowiono święto Maryi Nieustającej Pomocy na dzień 26 kwietnia, które z czasem przeniesiono na 27 czerwca. W 1990 r. cudowna ikona przeszła nowy proces renowacji i została przebadana najnowszymi technikami badawczymi.