2 czerwca 1979 r. pierwszy raz podczas pierwszej pielgrzymki do Polski przed obrazem Matki Bożej Łaskawej modlił się nowo wybrany papież Jan Paweł II.

Odbyło się w niezwykle symboliczny sposób.

Święty Jakub Berthieu SJ, prezbiter i męczennik. Urodził się 27 listopada 1838 w Polminhac we Francji. Pochodził z bardzo religijnej rodziny. Po skończonych studiach seminaryjnych w roku 1864 został kapłanem. Cały czas czuł jednak, że na tym jego droga powołania się nie skończy. Po 9 latach posługi jako wikary w jednej z parafii  wstąpił do jezuitów, którzy w dwa lata później wysłali go na Madagaskar. I dopiero tam zrozumiał, do czego przez cały ten czas wzywał go Bóg.

Świętego Józefa de Anchieta, prezbitera. Wspomnienie dowolne w Kościele przypada na 9 czerwca. Jest to wspomnienie obowiązkowe u jezuitów.

Ten portugalski jezuita urodził się w San Cristóbal de la Laguna na Teneryfie na Wyspach Kanaryjskich 19 marca 1534 r. Jako dziecko, pobierał nauki u dominikanów. Już w wieku siedmiu lat doskonale potrafił operować językiem łacińskim. Odznaczał się wysokimi zdolnościami intelektualnymi, pobożnością i niezwykłą pamięcią. Od czternastego roku życia studiował na uniwersytecie w Koimbrze. Interesował się publikacjami misjonarzy z Nowego Świata. Od jezuitów otrzymywał listy misjonarzy min. o. Franciszka Ksawerego i o. Manuela da Nobregi, którzy jako pierwsi opisywali nowe ziemie i ich mieszkańców. Próbował rozeznać swoje powołanie. Ostatecznie wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego.

Święto ku czci Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana obchodzone jest w czwartek po niedzieli Zesłania Ducha Świętego.

Papież Benedykt XVI w 2012 roku zaproponował, żeby do kalendarza liturgicznego wprowadzić święto ku czci Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Jest to odpowiedź na postulaty zgłaszane przez różne episkopaty i środowiska zakonne dla upamiętnienia Roku Kapłańskiego, który był obchodzony od 19 czerwca 2009 do 11 czerwca 2010 r. Święto zostało umieszczone w kalendarzu liturgicznym w czwartek po niedzieli Zesłania Ducha Świętego, czyli tydzień przed uroczystością najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, zwaną Bożym Ciałem.

16 czerwca 1983 r. był drugi i ostatni raz, kiedy to przed obrazem Matki Bożej Łaskawej modlił się św. Jan Paweł II podczas II pielgrzymki do Polski.

Odbyło się to w podobny sposób jak przy pierwszej wizycie, co jeszcze raz podkreśliło znaczenie Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej. Najpierw było powitanie na lotnisku Okęcie i przemówienie: Ojczyzna jest naszą Matką ziemską. Po przybyciu o godzinie 19 do warszawskiej katedry Jan Paweł II modlił się w kaplicy Baryczków a potem w krypcie gdzie spoczywają doczesne szczątki prymasa Polski, kardynała Stefana Wyszyńskiego. Potem była Msza św. w katedrze św. Jana Chrzciciela za duszę kard. Stefana Wyszyńskiego z homilią Ojca Świętego: Pozwólmy ogarnąć się tajemnicy Odkupienia. Ta Msza św. była pierwszym podczas obecnej pielgrzymki liturgicznym spotkaniem z Kościołem w Polsce. Wraz z Ojcem Świętym celebrowali ją ksiądz Prymas i jego warszawscy biskupi pomocniczy: abp Bronisław Dąbrowski i biskupi Władysław Miziołek, Zbigniew Kraszewski, Kazimierz Romaniuk, a także bp Jerzy Dąbrowski z Gniezna. Na wstępie liturgii przemówienie powitalne w imieniu stołecznej metropolii wygłosił Prymas Polski. W tej Mszy św. uczestniczyło ok. 3 tysięcy księży, nieprzeliczone tłumy wiernych na zewnątrz katedry, na Placu Zamkowym oraz - dzięki połączeniom radiofonicznym - wierni w pobliskich kościołach (św. Marcina - ociemniali, św. Anny - studenci, M. B. Łaskawej - siostry zakonne).

Adam Bernard Chmielowski (późniejszy brat Albert) urodził się 20 sierpnia 1845 r. w Igołomii pod Krakowem w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Matka poświęciła Bogu tego sześcioletniego chłopca podczas pielgrzymki do Mogiły. Gdy miał 8 lat, umarł jego ojciec, a gdy miał lat 14 zmarła jego matka.