Najświętsza Maryja Panna objawiła się św. Katarzynie Labouré (właśc. Zoe Labouré, 1806–1876) nowicjuszce ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Św. Wincentego a Paulo (szarytek) we Francji.Objawienie miało miejsce w kaplicy Sióstr Miłosierdzia przy rue du Bac 140 w Paryżu 27 listopada 1830 r. Poleciła jej rozpowszechniać medalik według przedstawionego wzoru. W objawieniu opisała wygląd medalika i powiedziała:
"Trzeba przygotować medalik według tego wzoru.
Wszyscy, którzy go nosić będą, otrzymają wiele łask. Medalik ten powinni nosić na szyi.
Ci, którzy go nosić będą z ufnością, doznają większej obfitości łask".
Papież Leon XIII dekretem z 23 lipca 1894 r. ustanowił Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny od Cudownego Medalika na 27 listopada. Pierwotna nazwa medalika to Medalik Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Ze względu na liczne uzdrowienia, nawrócenia i inne łaski otrzymane, jak wierzono, za pośrednictwem Najświętszej Maryi Panny przez osoby noszące ten medalik, zaczął on być powszechnie nazywany Cudownym Medalikiem. Nazwa ta została oficjalnie zatwierdzona przez Stolicę Apostolską w 1838 r. Katarzyna Labouré została zaliczona w poczet błogosławionych w 1933 r., a w 1947 r. została ogłoszona świętą przez papieża Piusa XII.