22 sierpnia 2017 r., w 89. roku życia, 70. powołania zakonnego i 58. kapłaństwa odszedł do Pana śp. o. Mirosław Zajkowski, jezuita, duszpasterz w Piotrkowie Trybunalskim, przełożony w Toruniu i w Warszawie przy ul. Świętojańskiej, minister w kolegium przy ul. Rakowieckiej a także minister i duszpasterz w Kaliszu
Pochowany został w grobowcu oo. Jezuitów na cmentarzu na Powązkach.
26 sierpnia obchodzimy Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej.
Zapraszamy, aby obchodzić tę uroczystość i oddać cześć Maryi, która w opiece ma naszą ojczyznę, Polskę, przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej. Przed naszym obrazem po raz pierwszy w historii uroczyście zawierzono opiece Maryi naszą Ojczyznę i obwołano ją Strażniczką Polski w 1652 roku, na trzy lata przed obroną Jasnej Góry przed najazdem szwedzkim.
O. Orselli, gdy podróżował z Włoch do Warszawy, aby założyć tu pierwsze kolegium ojców pijarów, odwiedził Jasną Górę i, zainspirowany obrazem Czarnej Madonny, zapragnął, aby również w Warszawie czczono Maryję, tak jak w Częstochowie. Dlatego zlecił w Warszawie namalowanie naszego obrazu Matki Bożej Łaskawej.
Matkę Bożą z obrazu jasnogórskiego zwą Gwiazdą Południa, a Matkę Bożą z obrazu Łaskawej zwą Gwiazdą Północy.
Kardynał Wyszyński był gorącym czcicielem Maryi i bardzo promował jej kult związany z obrazem jasnogórskim i warszawskim.
Z tymi dwoma wizerunkami związane są jedne z najważnieszych wydarzeń historii obronnej Polski. W Częstochowie Matka Boża Częstochowska zatrzymała najazd szwedzki na Polskę, a w Warszawie Matka Boża Łaskawa zatrzymała najazd bolszewików na Polskę.
26 sierpnia 1956 r., 300 lat po tym jak Jan Kazimierz składał śluby przed obrazem Matki Bożej Łaskawej w Wilnie, zostały złożone uroczyście Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego na Jasnej Górze przy udziale około miliona wiernych.
W tym dniu obchodzimy uroczystość odpustową Męczeństwa św. Jana Chrzciciela, patrona naszej parafii. Można z tej okazji uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami. Zapraszamy wszystkich do Bazyliki Archikatedralnej pw. Męczeństwa św.
Błogosławionego Jakuba Bonnauda, prezbitera i towarzyszy; Józefa Imberta i Jana Mikołaja Cordiera, prezbiterów; Tomasza Sitjara, prezbitera i towarzyszy, męczenników.
W tym dniu jezuici wspominają swoich świętych:
- zamordowanych przez kalwinistów męczenników koszyckich: o. Stefana Pongrácza SJ, o. Melchiora Grodzieckiego SJ, ks. kanonika ostrzyhomskiego Marka Križa. W kalendarzu liturgicznym w Polsce osobne wspomnienie obowiązkowe polskiego jezuity męczennika o. Melchiora Grodzieckiego SJ przypada na 7 września. Zachęcamy do medytacji o ich męczeństwie.
Co roku 8 września w kalendarzu liturgicznym obchodzimy święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, które zostało umieszczone 9 miesięcy po Uroczystości Niepokalanego Poczęcia (8 grudnia). Zachęcamy, aby w tym dniu uczestniczyć we mszy świętej w naszym sanktuarium maryjnym i oddać cześć Matce Bożej Łaskawej.
Z pism apokryficznych Protoewangelii Jakuba (powstała ok. 150 r.) dowiadujemy się, że rodzicami Maryi byli pobożni Żydzi: św. Joachim i św. Anna, i że Maryja jako kilkuletnie dziecię została przez rodziców ofiarowana w świątyni, gdzie też zamieszkała.
8 września 2017 r. w uroczystość Narodzenia Matki Bożej Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi został ponowiony w każdej diecezji, parafii i rodzinie.
Piotr Klawer urodził się 25 czerwca 1580 w Verdú w Katalonii.
Uczył się w kolegium jezuickim w Barcelonie. W wieku 22 lat Piotr wstąpił do zakonu jezuitów w Tarragonie. Studiował filozofię w Palma de Mallorca. Tam też zaprzyjaźnił się z furtianem klasztoru św. Alfonsem Rodríguezem, który rozbudził w nim zapał do pracy misyjnej. Następnie studiował teologię w Barcelonie, gdzie uzyskał stopień doktora w 1610 r. Po studiach udał się do Sewilli, gdzie przygotowywał się do podjęcia pracy misyjnej. Otrzymał zgodę na wyjazd do Ameryki Południowej. 15 kwietnia 1610 r. wyruszył do Nowej Granady (obecnie Kolumbia). Otrzymał święcenia kapłańskie 19 marca 1616 r. jako pierwszy jezuita wyświęcony w Cartagenie. Również w Cartagenie podjął pracę duszpasterską wśród czarnoskórych niewolników przywożonych z Afryki. Robił wszystko, co mógł, aby ulżyć ich doli. Czekał w porcie na ich przybycie, opiekował się nimi, karmił głodnych wyżebranym wcześniej chlebem, pocieszał, uczył katechizmu i udzielał sakramentów. W czasie swojej działalności ochrzcił wiele tysięcy niewolników. Ponadto opiekował się trędowatymi w leprozoriach.
Błogosławionego Franciszka Gárate, zakonnika.
Franciszek Gárate urodził się 5 lutego 1857 r. w Azpeitia, na terenie, który kiedyś należał do rodziny Loyolów. W wieku 17 lat wstąpił do nowicjatu jezuitów, który na skutek wojny domowej znajdował się wtedy w Poyanne, we Francji. W roku 1876 złożył śluby zakonne jako brat-koadiutor. Przez dziewięć lat z największą troskliwością spełniał posługi infirmarza w kolegium La Guardia, w pobliżu granicy portugalskiej. Od roku 1887 był furtianem na uniwersytecie w Deusto-Bilbao. Budował tam wszystkich cierpliwością, łagodnością i pogodą. Wcześnie spostrzeżono, że jest wiernym naśladowcą św. Alfonsa Rodrigueza. Nazywano go Frater Urbanitas.
Zmarł 9 września 1929 r. Beatyfikował go w roku 1985 św. Jan Paweł II.
Imię Maryi czcimy w Kościele w sposób szczególny, ponieważ należy ono do Matki Boga, Królowej nieba i ziemi, Matki miłosierdzia. Dzisiejsze wspomnienie - "imieniny" Matki Bożej - przypominają nam o przywilejach nadanych Maryi przez Boga i wszystkich łaskach, jakie otrzymaliśmy od Boga za Jej pośrednictwem i wstawiennictwem, wzywając Jej Imienia.
Maryja jest naszą Wspomożycielką i Pośredniczką, jedyną ucieczką grzeszników. W ciągu wieków historii Kościoła powstały setki różnorodnych tytułów (wymienianych np. w Litanii Loretańskiej czy starszej od niej, pięknej Litanii Dominikańskiej, a także w starożytnym hymnie greckim Akatyście). Za pomocą tych określeń wzywamy opieki i orędownictwa Matki Bożej.
Krzyż jest znakiem zwycięstwa Chrystusa nad szatanem i śmiercią.
Kiedy w roku 70 Jerozolima została zdobyta i zburzona przez Rzymian, rozpoczęły się wielkie prześladowania religii Chrystusa, trwające prawie 300 lat. Dopiero po ustaniu tych prześladowań matka cesarza rzymskiego Konstantyna, św. Helena, kazała szukać Krzyża, na którym umarł Pan Jezus.
Po długich poszukiwaniach Krzyż odnaleziono. Co do daty tego wydarzenia historycy nie są zgodni; najczęściej podaje się rok 320, 326 lub 330, natomiast jako dzień wszystkie źródła podają 13 albo 14 września. W związku z tym wydarzeniem zbudowano w Jerozolimie na Golgocie dwie bazyliki: Męczenników (Martyrium) i Zmartwychwstania (Anastasis). Bazylika Męczenników nazywana była także Bazyliką Krzyża. 13 września 335 r. odbyło się uroczyste poświęcenie i przekazanie miejscowemu biskupowi obydwu bazylik.
Zawsze dzień po święcie Podwyższenia Krzyża Świętego kierujemy wzrok na Maryję, która stała pod krzyżem. Zapraszamy aby to wspomnienie przeżyć w naszym kościele poświęconym Maryi.
W Polsce ten dzień obchodzony jest w III Niedzielę września.
Świętego Roberta Bellarmina, biskupa i doktora Kościoła.
Robert Bellarmin urodził się 4 października 1542 r. w Montepulciano.
W roku 1560 wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Studiował filozofię w Kolegium Rzymskim, następnie we Florencji i w Mondovi , w Padwie i belgijskim Lowanium. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1570 r. W roku 1576 powierzono mu katedrę teologii w Kolegium Rzymskim, a w 1578 został rektorem tegoż kolegium.
Papież Klemens VIII zwolnił go wkrótce z obowiązków wykładowcy, mianował swoim teologiem, konsultorem Kongregacji Św. Oficjum, a w 1599 r. wyniósł go do godności kardynała.
Przez jakiś czas był arcybiskupem w Kapui, co można uznać za pewnego rodzaju zesłanie. Na konklawe po śmierci Klemensa VIII był jednym z rozważanych kandydatów na Stolicę Apostolską. Następny papież Paweł V przywrócił go na stanowiska w Rzymie.
W Kościele w Polsce święto św. Stanisława Kostki obchodzone jest 18 września.
Stanisław przyszedł na świat 28 grudnia w 1550 roku w Rostkowie na Mazowszu w rodzinie szlacheckiej. W dzieciństwie był bardzo wrażliwym dzieckiem. Pierwsze nauki pobierał w domu. W wieku 14 lat, razem ze swoim starszym bratem Pawłem, został wysłany na dalszą naukę do szkoły prowadzonej przez jezuitów w Wiedniu, gdzie dotarli 24 lipca 1564 roku. Szkoła ta cieszyła się dużą renomą. Stanisław bardzo gorliwie przykładał się do nauki i bardzo szybko nadrobił zaległości. Dbał nie tylko o zdobywanie wiedzy (znał biegle niemiecki i łacinę, rozumiał też teksty greckie), ale jeszcze bardziej, z pomocą obfitej łaski Bożej, kształtował swojego ducha. Już wtedy posiadał głęboką pobożność eucharystyczną, a także odczuwał bliskość i opiekę Maryi, której od najmłodszych lat powierzył pieczę na swoją czystością serca. Głęboko pragnął cały należeć do Pana.
W niedzielę 25 września 2022 r. obchodzony będzie 108. Światowy Dzień Migrantów i Uchodźców. Ojciec Święty postanowił zatytułować swoje doroczne Orędzie „Budowanie przyszłości z migrantami i uchodźcami”, podkreślając zaangażowanie, do którego wszyscy jesteśmy wezwani, by uczestniczyć w budowaniu przyszłości zgodnej z planem Boga, nie pozostawiając nikogo w tyle.
My, jezuici, zachęcamy do włączenia się w pomoc naszemu ośrodkowi, który troszczy się o imigrantów i uchodźców w Polsce - Jezuickie Centrum Społeczne "W Akcji".
Ks. Piotr Skarga SI zmarł 27 września 1612 roku w Krakowie w wieku 76 lat o godzinie 4 nad ranem. Był to inicjator budowy naszej placówki jezuitów w Warszawie przy ul. Świętojańskiej. W tym czasie pisał w Krakowie traktat o cnotach chrześciajńskich. Pogrzeb odbył się następnego dnia i Skarga został pochowany w podziemiach kościoła św. Piotra i Pawła przy ul. Grodzkiej, do którego powstania się przyczynił. Na jego pogrzeb przybyło ponad 100 jezuitów, liczne duchowieństwo, mieszczanie i szlachta. Kazanie pogrzebowe wygłosił dominikanin Fabian Birkowski. Zachęcamy, aby w rocznicę jego śmierci szczególnie pamiętać o tym jezuicie, założycielu kościoła i domu jezuitów przy ul. Świętojańskiej. Prosimy o modlitwę w intencji jego beatyfikacji, o co modlimy się w naszym sanktuarium codziennie na nabożeństwie wieczornym tuż przed godziną 20.00.
8 grudnia 2014 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny na etapie diecezjalnym ks. Skargi. Z chwilą otwarcia tego procesu kandydatowi przysługuje tytuł Sługi Bożego. Podstawy do procesu beatyfikacyjnego, kult ks. Skargi, rzeczowo przedstawia artykuł Życia Duchowego. O pozornych przeszkodach do beatyfikacji traktuje wpis na historycy.org umieszczony też na areopag21.pl.
21 czerwca 2016 roku nastąpiło uroczyste zamknięcie etapu diecezjalnego, czyli informacyjnego etapu procesu beatyfikacyjnego ks. Skargi w kościele pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Krakowie. W uroczystej sesji wzięli udział metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz, przełożony Prowincji Polski Południowej jezuitów o. Jakub Kołacz SJ i Wicepostulator procesu beatyfikacyjnego o. Krystian Biernacki SJ. Akta liczące blisko półtora tysiąca stron (relacja komisji historycznej, opinie cenzorów i teologów, zeznania ponad 30 świadków) zostały przekazane Stolicy Apostolskiej do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Więcej informacji na jezuici.pl.
Panie Jezu Chryste, Ty otaczasz Twoje wierne sługi chwałą. Wspomnij na liczne apostolskie prace, trudy i cierpienia, jakie Twój sługa ks. Piotr Skarga podejmował dla zbawienia dusz i jedności Kościoła.
Niech Twoja dobroć zajaśnieje nam przez łaskę wyniesienia go przez Kościół do chwały ołtarzy. Prosimy Cię o to przez wstawiennictwo Twojej Matki Maryi, której cześć ksiądz Skarga gorliwie w naszym narodzie szerzył oraz przez wstawiennictwo wszystkich Świętych, o których cześć w pisanych żywotach usilnie zabiegał.
Niech dzień wyniesienia ks. Piotra do chwały świętości umocni wiarę ludu Twego i zachęci wiernych do naśladowania chrześcijańskich cnót. Udziel nam, Panie, czego pragnie serce nasze. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
O wszelkich łaskach otrzymanych za przyczyną Sługi Bożego ks. Piotra Skargi SJ prosimy poinformować Sekretariat Kurii Prowincji Polski Południowej Jezuitów, 31-041 Kraków, Mały Rynek 8.
Aniołowie są istotami ze swej natury różnymi od ludzi. Należą do stworzeń, są nam bliscy, dlatego Kościół obchodzi ich święto. Do reformy kalendarza kościelnego (z 14 lutego 1969 r.) istniały trzy odrębne święta: św. Michała czczono 29 września, św. Gabriela - 24 marca, a św. Rafała - 24 października. Obecnie wszyscy trzej archaniołowie są czczeni wspólnie.
